تاثیر کود های بیولوژیک فسفاته ، ورمی کمپوست و تنش خشکی بر عملکرد و سختی بذر یونجه یکساله medicago scutellata cv. robinson

امروزه با توجه به گسترش روزافزون دامپروری در کشور و کاهش سطح مراتع طبیعی و بازدهی آن ها، توسعه کاشت و تولید گیاهان علوفه ایی به منظور تعلیف دام ضروری است. بنابراین برنامه ریزی و تحقیق در زمینه های مختلف پرورش و بهره برداری از گیاهان علوفه ایی و بویژه یونجه های یکساله، مهم به نظر می رسد. لذا به منظور بررسی اثر کود های بیولوژیک فسفاته، ورمی کمپوست و تنش خشکی بر عملکرد علوفه و سختی بذر یونجه یکساله medicago scutellata cv. robinson آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و در سال زراعی91-1390 در شهرستان فریدن به اجرا در آمد. سه عامل موجود در این آزمایش شامل: عامل کود فسفات زیستی (بارور-2) در دو سطح (عدم تلقیح b0 و تلقیح b1 )، عامل ورمی کمپوست در سه سطح صفر، پنج و ده تن در هکتار و عامل تنش خشکی در سه سطح تنش خفیف، تنش شدید و آبیاری کامل به اجرا در آمدند. عامل اصلی در این تحقیق تنش خشکی بود که در سه سطح در کرت های اصلی قرار گرفت و عامل های فرعی در این آزمایش کود های زیستی بودند که در کرت های فرعی به صورت فاکتوریل 3×2 قرار گرفتند. مقایسه میانگین اثر اصلی ورمی کمپوست نشان داد که بهترین سطح مصرف، میزان 10 تن در هکتار می باشد به نحوی که مصرف این میزان باعث افزایش معنی دار ارتفاع بوته، شاخه فرعی، عملکرد بیولوژیک و تعداد غلاف در بوته نسبت به تیمار شاهد شد. مقایسه میانگین اثر اصلی بارور-2 نشان داد که تلقیح با کود بارور-2 تمامی صفات مورد مطالعه را بهبود بخشیده است( جدول 4-3 ). تیمار های حاوی کود های زیستی مقاوت بیشتری را نسبت به تنش خشکی نشان دادند. اثرات اصلی تنش خشکی و کود زیستی بارور-2 در سطح یک درصد بر سختی بذر معنی دار شد. ولی اثر اصلی ورمی کمپوست بر این صفت معنی دار نشد ( جدول 4-1 ).تیمارهای تنش خشکی شدید و دارای کود زیستی بارور-2 کمترین سختی بذر را داشتند.